Φρουτώδες: Απλώς θα λέγαμε ότι το "φρουτώδες του ελαιολάδου" είναι το άρωμα (όταν το μυρίζουμε) ή η γεύση (όταν το δοκιμάζουμε), που μας θυμίζει φρεσκοκομμένες, χωρίς ελαττώματα, υγιείς άγουρες η ώριμες ελιές. Όταν λέμε, δηλαδή, "φρουτώδες", εννοούμε την ωραία γεύση ή το άρωμα του καρπού (φρούτου) της ελιάς και δεν πρέπει να πάει ο νους μας σε κάποιο φρούτο.
Πικρό: Μας ξενίζει ίσως το γεγονός ότι θεωρείται προσόν να πικρίζει ένα ελαιόλαδο που δοκιμάζουμε, όπως και το κάψιμο που μας προκαλεί συνήθως στη συνέχεια στον λαιμό. Το πικρό, λοιπόν, είναι ακριβώς η αίσθηση της πικράδας που μπορεί να αισθανθούμε στο στόμα μας όταν δοκιμάζουμε ένα ελαιόλαδο το οποίο μάλιστα συνήθως έχει φτιαχτεί από σχετικά "άγουρες" ελιές (όπως τις νομίζει πολύς κόσμος), δηλαδή με χρώμα πρασινο-κίτρινο-μωβ.
Πικάντικο: Είναι η αίσθηση του καψίματος, το "πικάντικο" που θα αισθανθούμε δοκιμάζοντας ένα φρέσκο, πάλι, ελαιόλαδο από "άγουρες" ελιές. Το κάψιμο αυτό το αισθανόμαστε συνήθως στην αρχή του λαιμού και μάλιστα όχι αμέσως, αλλά μετά από 2-3 δευτερόλεπτα αφού το καταπιούμε αργά-αργά. Όσο μεγαλύτερο το κάψιμο, τόσο καλύτερο θεωρείται ένα ελαιόλαδο. Μπορεί μάλιστα να μας προκαλέσει και βήξιμο, μια, δύο ή τρεις φορές.
Έχετε κάποια ερώτηση που δεν έχουμε απαντήσει;
Τηλ: +30 27460 24250
Fax: +30 27460 24121
